Toprağın değer kazanması nedeniyle yapıların yükselmesinin, insan tabiatı üzerinde yarattığı tahribat ve olumsuz etkilerin ortadan kaldırılması projenin temel hedefidir.
Yer seviyesinden 20-25 m yükseklikten itibaren insan, algısal olarak toprak ve yeşil dokudan kopmaya başlar. Bu, insanın kendine yabancılaşmasına sebep olur. Kısa sürelerde tolere edilebilir olsa da, bu tip yapılarda uzun zaman geçiren kişilerde ciddi problemler oluşur.
Doğal bağlamından kopan, diğer insanlara ve tüm çevreye yukarıdan bakmayı normal kabul eden insanın, toplumun diğer fertleri ile olan ilişkileri zedelenir. Bu durum hem kişi, hem de toplum için rahatsızlık verici ve sürdürülebilir değildir.
Tasarlanan yüksek yapı, dairesel planlıdır. Her katı belirgin bir strüktürel dizgeye sahip olmakla birlikte her kat konturu diğerinden eksilerek veya fazlalaşarak açık ve kapalı arasında bir çok seviyede farklı mekanlar ortaya çıkarır.
Açık mekanların tamamı kat bahçesi olarak planlanmıştır. Yapının kat yüksekliğinin 3.8 m olması bahçelerin zemininde bitki yetiştirmek için gerekli toprağı yerleştirmeye imkan verir.
Yer seviyesinden 50-80-120 m yüksekliklerde yaşayan insanın kolayca toprağa ve bitkilere temas edebilmesi, bunların kokusunu ve yarattıkları mikro klimayı hissetmesi yoğun kent yaşamının yarattığı baskıyı azaltır, kişinin yaşam kalitesini arttırır.
Diğer taraftan, birbirine benzer cam cepheli ve köşeli formlu yapılar arasında, yeşillikler içerisindeki parçalı bir yapının fark edilmesi kolay, görüntüsü ise hatırlanmaya müsaittir. Bu sebepten ikonik bir yapıdır ve marka değeri yüksektir.